De vijfdelige reeks 'Antares' is de derde cyclus van 'De werelden van Aldebaran', een al lang lopende serie van Leo (pseudoniem van de Braziliaan Luiz Eduardo de Oliveira). Deze neemt zowel het scenario als de tekeningen en de inkleuring voor zijn rekening, en mag dus het volledige project op zijn naam schrijven.
'De werelden van Aldebaran' verhaalt per cyclus over de pogingen van de mens om andere planeten te koloniseren. Elke cyclus draagt de naam van de planeet in kwestie. Zo is er na de eerste cyclus over 'Aldebaran' (verschenen tussen 1994 en 1998) en de tweede cyclus over 'Betelgeuze' (publicatie tussen 2000 en 2005) nu de derde cyclus over de planeet 'Antares' (eerste deel verschenen in 2007). In alle cycli volgen we hetzelfde hoofdpersonage, de knappe en assertieve Kim Keller.
Op de vreemde planeten die ze verkennen, worden de personages steeds geconfronteerd met de meest exotische wezens, die hen niet altijd gunstig gezind zijn. Vaak situeert de problematiek zich echter niet alleen in deze dreiging van buitenaf, maar ook in de interne conflicten binnen de groep kolonisatoren. Dit blijkt al uit een prangende scène die zich afspeelt tijdens de lange ruimtereis naar Antares.
De leiders van de missie blijken deel uit te maken van een sekte die de onderdrukking van vrouwen verdedigt en om die reden onder meer niet toestaat dat vrouwen er ook als vrouwen uitzien: de vrouwelijke aanhangers van deze sekte scheren zich kaal en dragen mannelijke, alles verhullende overalls. Kim krijgt scherpe commentaren omdat ze gekleed gaat in een T-shirt dat de rondingen van haar boezem suggereert. Haar vriendin Maï Lan vergaat het slechter: zij maakt de fout met enkel een badhanddoek rond zich het stukje gang tussen de badkamer en haar kamer af te leggen. Dat zij op dat moment door de aanhangers van de sekte wordt aangerand en bijna verkracht, beschouwen de leidinggevenden als het logische gevolg van Maï Lans aanstootgevende gedrag. Deze uitgebreide kritiek op machtsmisbruik en onrechtvaardigheid vindt ongetwijfeld zijn wortels in Leo’s Braziliaanse roots, in zijn geboorteland maakte hij immers zelf politieke onrechtvaardigheid mee.
Na een lange reis nadert het gezelschap de planeet Antares. Met verschillende kleine ruimteveren leggen ze in groepjes de resterende afstand tot de planeet af. Daar worden ze meteen geconfronteerd met vreemde plantengroei en grote, vijandige wezens. Daarenboven blijkt dat een van de ruimteveren, met daarin Kims partner Marc en haar dochter Lynn, door een technisch defect een noodlanding moet maken midden in de onbekende jungle, honderden kilometers verwijderd van het basiskamp. Kim start een gevaarlijke missie om hen terug te vinden. Wanneer ze daarin slaagt, moet de terugreis naar het basiskamp nog volgen, en deze blijkt nog meer dreigingen in te houden.
’Antares’ vertelt een gedetailleerd verhaal dat de tijd neemt en meer biedt dan eenvoudig avontuur. Zoals eerder al aangegeven, bevat de reeks een kritiek op politieke onrechtvaardigheid en religieus geïnspireerde kortzichtigheid. Daarnaast besteedt Leo ook veel aandacht aan het karakter van en de relaties tussen zijn personages. Het is jammer dat hij er niet altijd in slaagt dit persoonlijke aspect geloofwaardig uit te werken. Terwijl de relatie tussen Kim en Marc, en de band met haar dochter Lynn, zeer realistisch en overtuigend worden weergegeven, doet de romantische scène tussen Marc en Maï Lan vooral denken aan clichés uit een stationsromannetje. Verder biedt ’Antares’ vooral wat je van een sciencefictionavonturenverhaal mag verwachten: spanning en actie.
Het tekenwerk is vlak en komt door het gebruik van fijne, korte, zoekende lijnen vrij onzeker over. Doordat de lijnvoering niet krachtig genoeg is, komen de personages niet tot hun recht. De inkleuring en vormgeving van het geheel komen nogal gedateerd over: hoewel het om recent werk gaat, doen de strips aan de jaren zeventig denken.
Wie vertrouwd is met het andere werk van Leo (bijvoorbeeld de reeks 'Verre werelden' of de eerdere cycli van 'De werelden van Aldebaran') weet dat hij zich graag uitleeft in het tekenen van bizarre fantasiedieren. Ondanks het feit dat dit een van de centrale kenmerken van zijn werk is, overtuigen zijn creaties echter zelden. Vaak zijn ze vormeloos of bestaan ze uit absurd gecombineerde kenmerken van bestaande dieren, die als geheel niet weten te overtuigen. Deze dieren, en vooral de zwakke actiescènes waarin ze figureren, doen afbreuk aan de geloofwaardigheid van het verhaal.
Het uitgangspunt van ’Antares’ en de andere cycli van 'De werelden van Aldebaran' heeft zeker potentieel. De poging tot kolonisatie van verre planeten, en de daaruit voortkomende confrontatie van de mens zowel met de hem onbekende krachten op die planeten als met zijn eigen natuur, zou heel interessante lectuur kunnen opleveren. Jammer genoeg is Leo er niet in geslaagd het verhaal zo sterk te maken als het had kunnen zijn, en blijft deze reeks daarom vooral een gemiste kans. [Anja Goyens] Verberg tekst

De hoofdrolspeelster van deze strip, Kim, en haar groep reizen met een expeditieschip naar de planeet Antares. De spanningen aan boord nemen toe. Er verblijft een fanatieke sekte aan boord die onverwacht veel invloed blijkt te hebben op het verloop van de tocht. Bij de landing op de planeet crasht een van de vrachtschepen. De reddingsoperatie van Kim en haar groep zorgt voor een verdere, niet al te prettige kennismaking met deze bizarre planeet. De aparte flora en fauna zijn een lust voor het oog. Een mooie, klassiek, realistisch getekende sciencefictionstrip. Dit niet zelfstandig te lezen deel bevat een enkele blootscène.